Noah en Eva stapten in het karretje van het spookhuis.
"Het is vast niet eng," zei Noah stoer.
De deuren gingen piepend dicht.
Het was donker.
Plots vloog een skelet omhoog.
Eva gilde en sprong op de schoot van Noa.
"Auw! Ik word geplet!" riep hij.
De karretjes reden verder door een enge gang.
Een deur kraakte open… een schaduw bewoog!
"Boe!" riep een spookstem.
Noah schrok zo erg dat hij bijna uit het karretje sprong.
Eva lachte, maar toen tikte iets op haar schouder.
Ze gilde en kreste.
Nu moest Noah lachen.
"Dat was ik" zei hij.
